وضعیت مسلمین تحت اشغال مستقیم حکومتهای سکولار خارجی/ ترکستان شرقی (231)

وضعیت مسلمین تحت اشغال مستقیم حکومتهای سکولار خارجی/ ترکستان شرقی (231)

(برگرفته از کتاب ارزشمند « روابط متقابل اسلام و دین سکولاریسم»)

به قلم : استاد ابوحمزه المهاجر هورامی

بسم الله  و الحمد لله

اما بعد :

وضعیت مسلمین چین و ترکستان شرقی تحت اشغال سکولار- سوسیالیستها

تاریخ حضور مسلمانان در چین به اندکی بعد از وفات پیامبر گرامی اسلام (ص) باز می گردد . آنچه از اظهارنظرهایی که بر اساس اسناد و مدارک کهن چینی مطرح شده‌اند، به‌دست می‌آید، بر این نکته صحّه می‌گذارد که می‌توان دومین سال امپراتوری یونگ‌وی را ـ که مقارن با اعزامسعد بن أبی‌وقّاص در رأس هیئتی از سوی عثمان، سومین خلیفهٔ مسلمین، به چین است ـ سرآغاز انتشار دین مبین اسلام در چین دانست. (یوان بی تا)[1]بازرگانان عرب  نیز با خود اسلام را به چین بردند و عرب ها و فارس ها مناطقی را در شهرهای چین همچون گوانگژو، یانگچو، چوانچو و ... را ایجاد و با حفظ دین خود و پایبندی به قوانین چین با چینی های وصلت کردند.

‌ترکستان شرقی  در طول تاریخ حکومت‌های مستقل زیادی را به خود دیده و به‌نوعی رشتهاتصال چین با دنیای اسلام بوده است. عنوان قدیمی‌تر این استان ـ که هنوز هم اویغورهای ساکن در آن ترجیح می‌دهند محل سکونت خود را با آن عنوان بخوانند ـ «ترکستان شرقی» است. این عنوان در سال 1884 میلادی، در دوره امپراتوری «منچو»، به‌دنبال تسخیر این منطقه توسط چینی‌ها، به سین‌کیانگ که در زبان چینی به معنای «سرزمین نو» است، تغییر یافت.

شناسنامه

نام اصلی : ترکستان شرقی

نام اشغالگری: زین ژئانگ

نام جهانی سکولار: سینکینگ

مساحت: تقریبا معادل ایران

مرکز: اورومچی

زبان محلی: اويغوري ( لهجه ای از زبان های ترکی )

شهرهای مهم: اورومچی، تنگری داغ (چینی ، تیانشان!)، کاشغر(قاشقار)، ختن، آلتون، قرمای، خامو، تورفان، یارکند، قولجه، کؤمؤل، آغسو، قوشه

«اویغور»ها ،«ئویغور»ها یا «اویقور»ها مردم ساکن ترکستان شرقی تحت اشغال هستند که منطقه سکونتشان، ایالت خود مختار سین‏کیانگ در شمال غرب چین نام گرفته  است. اویغورها یكی از اقوام قديمي ومهم تركان هستند كه داراي فرهنگ و تمدني غني و داراي خط اويغوري هستند. هر چند در طول تاريخ در منطقه وسيعي از چين و آسياي ميانه زندگي مي كرده اند، ولي اكنون بيشتر در مناطق شمال غرب چین امروزی زندگی می كنند. نام رسمی و چینی این سرزمین منطقه خودمختار زین ژئانگ (یا سین كیانگ) می باشد، اما اویغورها از نظر تاریخی این منطقه ،یعنی كشور خود را، اویغورستان یا تركستان شرقی یا به هر دو نام می نامند.

تركستان شرقی از شمال با قزاقستان، از شمال شرق با مغولستان و از غرب و شمال غرب با قرقیزستان و تاجیكستان هم مرز است. در غرب و جنوب غرب آن افغانستان و در جنوب تبت و کشمیر تحت کنترل هندوستان قرار دارد و چین در شرق آن قرار می گیرد.

«خواجه رشیدالدین فضل‌الله همدانی» در کتاب جامع التواریخ در شرح اقوام و قبایل ترکی ـ مغولی در رابطه با لفظ اویغور می‏نویسد: «ایغور به ترکی یعنی "جمع شدن". این نامگذاری به این خاطر بود که تغزخان خان ترک 9 فرزند داشت که به آنها اغوز می‏گفتند. فرزند اول بنا بر سنت دیرین باید به پادشاهی می‏رسید و به همین خاطر باید با دختر عمویش ازدواج می کرد. اما وی در نهان، مسلمان و موحّد بود، پس به نامزد خود گفت من مسلمان و موحدم و اگر می‏خواهی با تو ازدواج کنم باید به دین اسلام درآیی، و به او تأکید کرد که این راز را با کسی نگوید. نامزد وی این موضوع را به پدر و عمویش بازگو کرد. در نتیجه فرزند اول مورد عتاب افراد خانواده قرار گرفت و از او خواستند به دین آباء و اجدادی بازگردد ولی او قبول نکرد. پس میان آنها درگیری در گرفت و کسانی که به دور اغوزخان جمع شدند را "ایغور" نام نهادند». بر اساس این نوشته، مبنای تشکیل اویغورها، مبنایی  دینی و اسلامي بوده است.

اویغورها در قرن هشتم میلادی پس از تسلط بر ۹ قوم همجوار، امپراتوری بزرگ خود را در مغولستان امروز برپا کردند که از دو امپراتوری شرقی و غربی تشکیل می شد. پایتخت امپراتوری شرقی «چاربالغاس» و پایتخت امپراتوری غربی «توفار» نام داشت. در حفاری‏های اخیر چاربالغاس، کشف حصاری به ارتفاع ۱۲ متر، سبب شهرت جهانی این منطقه شد.

نخستين ترجمه قرآن كريم به زبان تركي به تركي اويغوري و خط اويغوري انجام يافته است. در قرن 10 اویغورها خط عربی را بر گزيدند و استفاده از این رسم الخط در قرن 11 کاملا متداول شد.

اویغور ها دانش وسیعی در در داروسازی و طبابت داشتند. تعداد 103 گیاه مختلف كه در طبابت اویغورها استفاده می شد در یك دایره المعارف پزشكی چینی كه به وسیله شی ژن (1593-1518) تالیف شده ، ثبت شده است.دانشمندان غربی ادعا می كنند كه طب سوزنی یك كشف چینی نیست بلكه بوسیله اویغورها كشف شده است. در سالهای اخیر مقامات چینی چندین موسسه برای مطالعه طب سنتی اویغور در اویغورستان تاسیس كرده اند.

اویغورها صاحب پیشرفت های عظیمی در زمینه معماری، هنر، موسیقی و نقاشی بودند. بر طبق مطالعات دانشمندان غربی ، اسناد كشف شده در اویغورستان ثابت می كند در قرون وسطی شعر، ادبیات ، تئاتر، موسیقی و نقاشی چینی بطور گسترده ای از اویغورها تاثیر پذیرفته است.

در قرن نوزدهم میلادی، یک جنگ سالار اویغور به نام «یعقوب بيگ» کوشید در ترکستان امپراتوری جدیدی ایجاد کند، اما موفق نشد. قیام او از پشتیبانی همه اقوام ترک و مغول چین برخوردار نشد و مسلمانان چین حتی علیه او به پاخاستند. سرانجام قیام یعقوب بيگ به وسیله ارتش منچوری سرکوب شد. در این نبردها میلیون‏ها اویغور و چینی کشته شدند.

قدرت، عزت، شوكت و فرهنگ اویغور كه در طول تاریخ رشد و گسترش یافته بود و بیش از 1000 سال آسیای مركزی را تحت نفوذ و تسلط خود داشت، با تهاجم منچوها به اویغورستان و در خلال حكومت ملی گراها بخصوص چینی های كمونیست رو به افول نهاد.

مسلمانان چین، همچون سایر مسلمینی که تحت حاکمیت سکولاریستهای لیبرال قرار گرفته اند  از تحکیم قانون شریعت محروم بوده و حتی در امور شخصی و خانوادگی نیز قادر به پیاده نمودن قانون شریعت الله نمی باشند، با مشکلات عدیده ی شخصی دست و پنجه نرم می کنند که از جمله آنها می توان به ابزارهای سرکوب و ظلم دولت چین در ممانعت از روزه داری، ممنوعیت مردان در بلند کردن محاسن خود و ممنوعیت زنان از پوشیدن حجاب اشاره کرد.

آمار رسمی مسلمانان چین 30 میلیون نفر اعلام شده است، ولی منابع زیادی تاکید می کنند این رقم نادرست است و علی رغم اینکه ارائه آمار دقیق از مسلمانان چین دشوار است ولی آمارهای غیر رسمی شمار مسلمانان چین را 100 میلیون نفر برآورد می کند. در گزارش شبکه انگلیسی «BONnews»، تعداد مسلمانان 100 تا 130 میلیون نفر اعلام شد که این رقم معادل 10 درصد کل جمعیت چین است، مسئله قابل توجه این است که آمار مسلمانان چین از تمام مسلمانان عربستان، عراق و سوریه بیشتر است.

99.9 درصد از مسلمانان چین از اهل سنت هستند، مسلمانان چین به دو قسمت تقسیم می شوند، بخشی در کشور چین زندگی و بخشی در اقلیم ترکستان شرقی زندگی می کنند، این کشوراسلامی که چین آن را تصاحب کرده و همچنان در اشغال چین است.

130 میلیون مسلمان ایغور ترکستان شرقی از حدود 60 سال پیش به بهانه مبارزه با افراطی گری دینی در معرض ظلم، تبعیض و سرکوب قرار دارند. منطقه ترکستان شرقی از سال 2009 شاهد رفتارهای خشن است و بیش از 92 درصد مسلمانان منطقه ترکستان شرقی در معرض ظلم و محرومیت علنی قرار دارند. مسئولان چین به صورت عمدی مسلمانان ایغور را تحقیر می کنند و ائمه جماعت را مجبور به رقص در میادین عمومی و دشنام به دین اسلام می کنند.

زندگی تحت لوای دولت‌های غیراسلامی، مشکلی است که برای اقلّیت‌های مسلمان ساکن در دنیای

غرب به‌اندازه کافی ایجاد دردسر کرده است، امّا باید گفت در کشوری همانند چین این مشکل همواره دارای شکلی‌جدّی‌تر بوده و مشکلات زیادی را برای ‌مسلمانان ‌این‌ سرزمین‌‌آفریده ‌است.[2]آنچه در طول سالیان دراز بر مسلمانان چین گذشته و آنان را در میان تمام جوامع مهم مسلمان جهان، به یک اقلّیت ناشناخته و گمنام تبدیل کرده است، به‌خوبی بر این ادعا صحّه می‌گذارد. مسلمانان چین همواره در سکوتی رقّت‌بار، زیر فشارهای گوناگون قرار گرفته و سرکوب شده‌اند.

از یاد نبریم که دولت چین یک دولت کمونیستی است و به‌طور کلّی تمام کشورهای کمونیستی ضمن معارضه با همه ادیان آسمانی، نسبت به اسلام، سیاست خصمانه به‌مراتب شدیدتری در پیش می‌گیرند؛ چراکه کمونیسم در کشورهای زیادی توانسته است بر مسیحیت و دیگر ادیان چیره شود، امّا تاکنون در هیچ کشوری نتوانسته است بر اسلام چیره گردد.[3]

در سال 2014 دولت چین موج سرکوب علیه مسلمانان ایغور در شهر اورومچی بزرگترین شهر ترکستان شرقی به راه انداخت و ده ها نفر از آنها را اعدام و صدها نفر دیگر را بدون محاکمه بازداشت کرد. دادستان چین در گزارش سالانه خود در سال 2014 با تفاخر اعلام کرد که مسئولان چین بیش از 27 هزار نفر از مسلمانان ایغور را تنها در یک سال بازداشت کرده اند.

مسلمانان ایغور ترکستان شرقی دو بار توسط سکولاریستهای چینی  قتل عام شده اند، بار اول در سال 1863 میلادی که بیش از یک میلیون مسلمان توسط سکولاریستهای لیبرال به قتل رسید و بار دوم در سال 1949 بود که نظام  سکولار کمونیست چینی این بار نیز بیش از یک میلیون ایغور را به قتل رساند.

مسئولان محلی ترکستان شرقی ائمه جماعات مساجد و ائمه جماعاتی که در پارک تمدن تجمع کرده بودند را به رقص در اماکن عمومی، غنا، سر دادن شعاریی در حمایت از دولت کمونیستی  و شعارهایی در برتری دولت سکولار سوسیالیست چین بر دین اسلام  مجبور می کنند .

«تومتورک» معاون رئیس شورای ایغور اجبار ائمه جماعات به رقص همانند رقاصه های زن را توهین به جهان اسلام دانست و تاکید کرد: مسئولان چین همه ائمه جماعات مساجد شهر اورومچی در ترکستان شرقی را در میدان عمومی جمع کرده و آنها را مجبور به رقص کردند و بر سر آنها فریاد می زدند: «این خداوند نیست که حقوق شما را می دهد بلکه این دولت چین است که به شما حقوق می دهد.»

مسئولان چین در راستای تلاش برای تضعیف ارزش های اسلامی فروشگاه ها و مالکان رستوران ها را در ایالات ترکستان شرقی مجبور به فروش مشروبات الکلی و سیگار و نمایش آن در ویترین فروشگاه ها می کنند.

عادل سلیمان مسئول حزب کمونیست چین در روستای «آکچ» واقع در جنوب ترکستان شرقی  در گفتگو با واشنگتن پست، اظهار داشت: فروشگاه ها در سال 2012 به خاطر ممانعت از تمسخر و تحقیر عمومی فروش مشروبات و سیگار را متوقف کردند و همزمان با آن اهالی این منطقه از مصرف سیگار و مشروبات الکلی امتناع کردند.

مسئولان دولتی این اقدام را رادیکالسیم دینی می دانند به همین خاطر مالکان فروشگاه ها را مجبور به فروش سیگار و مشروبات الکلی می کنند و آنها را تهدید می کنند که در صورت سرپیچی از این دستور فروشگاه هایشان بسته خواهد شد.

مسئولان سکولار سوسیالیست چین قانون ممنوعیت حجاب و نقاب را در ترکستان شرقی را اعلام کرده و پوشیدن حجاب، نقاب و برقع و هرگونه لباس با تصاویر ستاره و هلال ماه را ممنوع اعلام کرده اند.

همچنین مسئولان محلی سوار شدن افراد دارای محاسن را در وسایل حمل و نقل عمومی شهر ممنوع اعلام کردند و تهدید کردند کسانی که با مأموران بازرسی همکاری نکنند دستگیر خواهند شد. روزنامه «یومیه کارامای» نوشت: مسئولان محلی افراد دارای محاسن بلند و لباس هایی با عکس هلال ماه نمی توانند سوار اتوبوس های شهرداری شوند، همچنین زنان محجبه نیز نمی توانند از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده کنند.

ترکستان شرقی 80 درصد از نیازهای نفتی چین را برآورده می کند، برخی کارشناسان ذخایر نفتی این منطقه را اندازه ذخایر نفتی عربستان برآورد می کنند. نتایج یک پژوهش نشان می دهد بیش از 90 درصد معادن اورانیوم چین که مرغوبترین اورانیوم جهان است در این منطقه قرار دارد.

ترکستان شرقی به عنوان گذرگاه زمینی چین را به میادین نفت و گاز قرقیزستان و آسیای مرکزی متصل می کند، بنابراین منابع یکی از دلایل مصیبت های مسلمانان چین به شمار می رود، با همه این منابع سطح زندگی مسلمانان ترکستان شرقی بسیار پایین است و آنها به خاطر تبعیض آموزشی با معظل بیکاری و بی سوادی مواجه هستند و نمی توانند در زمینه های اقتصادی نقش آفرینی کنند.

به دنبال پیروزی کمونیست ها در جنگ های داخلی، جمهوری خلق چین با به رسمیت شناختن خودمختاری سین کیانگ، خودگردانی سیاسی، فرهنگی و اقتصادی اویغورها را در چارچوب جمهوری خلق به رسمیت شناخت. حزب کمونیست چین با این اقدام توانست نخبگان اویغور را به خود جذب کند. آنها نخستين كساني بودند كه ادبیات انقلابی «مائو تسه‏تونگ» را به زبان‏های ترکی، عربی و فارسی ترجمه ‏کردند.

با توجه به اختلافات دینی، نژادی و فرهنگی بین اویغوریان و چینیان، این منطقه بحراني ترین منطقه چین به شمار مي رود و مبارزات مردمی بعد از اشغال اویغورستان مداوم بوده است. عالمان مذهبي و طريقتي اغلب مبارزات مردمي را رهبري مي كردند. افرادی چون خواجه جهانگیر، خواجه صادق، خواجه بزرگ خان، کنترل شش شهر «آلتی شهر»را مدتها در دست داشتند.

با وقوع انقلاب مائویستی ، اویغورستان مدتی از چین منفک شد ولی بعد از جنگ جهانی دوم، مجددا به چین واگذار شد.در سال 1960 حدود 60000 از ایشان از مرز قزاقستان گریختند. در رمضان 1997، تظاهرات مردمی قولجه به خون کشیده شد.

چيني ها همواره با اعمال سياست آسيمولاسيون به دنبال اهداف خود بوده اند.چیني ها نخستین آزمایش اتمی خود را در حوزه تاریم انجام داده و جنایت ضد انساني مرتكب شده اند. به تفتیش عقائد اسلامی- ملی در سطح گسترده مبادرت مي نمايند . زبان و خط مندرین را در ترکستان شرقی ترویج نموده و کودکان را به دلیل کمبود امکانات و مدرسه، از والدین شان جدا و ده ها هزار کیلومتر دور تر مطابق فرهنگ چین تربیت می کنند. حکومت سکولار سوسیالیست مرکزی چین با وعده توسعه اقتصادی، عقاید مذهبی و فعالیت‏های فرهنگی مردمش را بشدت کنترل می‏کند؛ لذا در سرکوب مسلمانان اویغور هم بسیار فعال بوده ‌است؛ به طوری که از ۹۳۸ مدرسه زبان عربی که در سال ۱۹۸۹ مشغول به کار بودند، آخرین مدرسه این گروه در ۱۹۹۶ توسط دولت چین تعطیل گردید. در سال ۲۰۰۵ نیز ۳۷ دانش‏آموز به جرم تحصیل در مراکزآموزش اسلامی دستگیر شدند، وتعداد کثیری از دانشجویان به جرم اجرای مراسم دینی وعمل به احکام شریعت از دانشگاه‏ها اخراج شده‌اند. شاغلینی که نماز می‌خوانند از سر کار اخراج، و امامان جماعت ۲۳۰۰۰ مسجد این ناحیه مجبورند نام و تعداد نمازگزاران مساجد خود را به مقامات دولتی گزارش دهند. گفته می‏شود اغلب طلاب اویغوری که در خارج درس خوانده در زندان‏های دولت چین به سر می‏برند.

در سال‏های اخیر مقامات سکولار سوسیالیست چینی برای شکستن فضای انحصاری زندگی مسلمانان اویغور و بر هم زدن موازنه جمعیت ‏در این منطقه، جماعتی از نژاد «هان» ـ که اکثریت جمعیت این کشور را تشکیل می‏دهند ـ را به این استان وارد می‏کنند تا مسلمانان را به حاشیه برانند.

حکومت سکولار سوسیالیست چین به منظور تغییر در ترکیب قومی این ترکستان شرقی و محو فرهنگ بومی آن، "هان"‏ها را مهاجرت به این بخش از چین تشویق کرده‏اند.

چیني ها هر اندیشه ديني و فرهنگي تحت نام «ترکستان شرقی» را سرکوب می كنند. معروف ترین آنها «حرکت اسلامی ترکستان شرقی» می باشد،

برخی از گروه های مبارز که مورد عتاب چینی ها قرار گرفته است ، عبارتند از:

• مجاهدین فرقه ناجیه ترکستان شرقی
• سازمان ترکستان شرقی
• بنیاد فرهنگی همبستگی ترکستان شرقی
• سازمان آزادیبخش حزب الطاهر
• جبهه متحد انقلابیون ترکستان شرقی
• جمهوری اسلامی- ترکی ترکستان شرقی
• حزب موتلفه اول جمهوری ترکستان شرقی
• و...

ظرف ۱۲۰ سال گذشته، اویغورها 130 قیام کرده‏اند که به وسیله چینی‏ها سرکوب شده است. آنها در فاصله سال های ۱۸۸۴ تا ۱۹۷۲ ،۱۰۰ بار دست به قیام زدند که میانگین آن بیش از سالی یک بار می‏شود. در این قیام ها هزاران اویغوری کشته شدند.

مسلمانان اویغور زندگی در زیر آتش جنگ سوریه را بر زندگی در شرایط ظلم، ستم و سرکوب مسئولان چینی ترجیح می دهند. ده ها خانواده مسلمان چینی به خاطر سرکوب و ظلم و نبود آزادی و محرومیت مسلمانان از انجام مناسک دینی، به سوریه مهاجرت کرده و به دولت خلافت اسلامی ابوبکر بغدادی پیوسته اند.

منابع متعددی اعلام کرده اند که اخیرا داوطلبان چینی زیادی به به دولت خلافت اسلامی ابوبکر بغدادی پیوسته اند. گزارش های امنیتی حاکی از آن است که عناصر چینی در به دولت خلافت اسلامی به ویژه در شمال شرق سوریه در سمت های بالای فرماندهی و رهبری قرار دارند.

«تییری میسان» روزنامه نگار فرانسوی در گزارشی مطبوعاتی در ژوئن 2014 تصریح کرد: صدها پیکارجوی چینی از اقلیت مسلمان ایغور به به دولت خلافت اسلامی در شمال شرق سوریه پیوسته اند و برخی از آنها در مدت کوتاهی به خاطر تجارب جنگی که در منطقه ترکستان شرقی  کسب کرده اند به درجات عالی فرماندهی رسیده اند؛ حتی برخی از آنها در زمینه تکنولوژی های نوین و

 برخی دیگر در زمینه سلاح های سنگین دارای تخصص هستند.