سکولارهای ناسیونال سوسیالیست پ ك ك و پژاك در پناه آمريكا

سکولارهای ناسیونال سوسیالیست پ ك ك و پژاك در پناه آمريكا

ارائه دهنده : مجاهد بوکانی

تاريخچه پ ك ك

حزب كارگران كردستان (پ ك ك ) در دهه ۵۰ به عنوان يك سازمان کمونیستی ظهور كرد و در اواخر دهه ۶۰ و دهه ۷۰ بخش اعظم جنوب شرقي تركيه صحنه درگيري نظامي ميان اين گروه و ارتش تركيه بود و اين درگيري ها در مقاطع زماني مختلف بنا به شرايط و دلايلي شدت و ضعف داشته است .

بنيانگدار و رهبر اين حزب کمونیستی يكي از مخالفان كرد حكومت تركيه به نام عبدالله اوجالان معروف به « آپو » است كه هم اكنون در زنداني در جزيره امرالي در نزديكي استانبول به سر مي برد . اوجالان نخستين بار در اواخر پاييز سال ۱۳۵۷ همرزمانش را در روستاي « فيس » شهرستان ليجه در استان ديار بكر گرد هم آورد و سنگ بناي حزب « پ ك ك » را گذاشت .

بدين ترتيب و با رهبري اوجالان سازمان پ ك ك موجوديت خود را درسال ۱۳۵۸ ـ۱۳۵۹ اعلام نموده وسريعا عمليات نظامي خود را عليه زمينداران بزرگ آغاز كرد. دولت « بولنت اجويت » كه دراين سالها درگير موضوع قبرس بود مجبور به اعلان حكومت نظامي در كردستان شد اما اين اقدام اجويت براي كنترل اعتراض ها نتيجه نداده و تركيه به طور فزاينده اي در بحران داخلي فرو رفت . سرانجام ژنرالهاي تركيه با حمايت آمريكا دست به كودتا زدند و متعاقب اين كودتا احزاب و گروه هاي سياسي ممنوع شده و بسياري از رهبران آنها دستگير شدند كه عبدالله اوجالان به همراه جمع كثيري از هم فكران خود به سوريه فرار كرد.

در سال ۱۳۶۳ در پي يك رشته عمليات نظامي نيروهاي پ ك ك موفق به اشغال دو پاسگاه مرزي تركيه گرديدند و بدين وسيله آغاز جنگ مسلحانه را اعلام كردند . از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۹ مناطق كردنشين تركيه صحنه نبردي مي شود كه فلاكت و بدبختي فزاينده اي را براي اين ملت به ارمغان مي آورد. مردمي كه بين ارتش تركيه از يك طرف و پ ك ك از طرف ديگر گير كرده بودند براي رهايي از چنين وضعي مجبور به ترك خانه و كاشانه خود شده و به شهرهاي بزرگ مهاجرت كردند. كساني هم كه ترجيح به ماندن داده بودند از طرف جوخه هاي مرگ پ ك ك به اتهام همكاري با ارتش تركيه به قتل رسانده شدند.

درسال ۱۳۶۷ زماني كه نيروهاي عراقي دست به بمباران شهرها و روستاهاي كردستان عراق مي زنند هزاران نفر از كردها مجبور به فرار به تركيه مي شوند. « مسعود بارزاني » رهبر كردهاي عراق ترجيح مي هد كه به همكاري با تركيه پرداخته و نيروهاي پ ك ك را از كردستان عراق اخراج نمايد. اما بعد از آن براي اولين بار اوجالان عبث بودن جنگ مسلحانه را مطرح كرده و به جاي آن صحبت از مانورهاي ديپلماتيكي مي كند كه براي يافتن متحدين جديد مي بايد به كار گرفته شود. در اين زمان پ ك ك استقلال كردستان تركيه را استراتژي خود معرفي كرده بود ولي با شرايط جديدي كه به وجود آمده بود اين استراتژي تغيير يافته و اوجالان به خودمختاري كردستان در چارچوب كشور تركيه رضايت مي دهد.

از اين تاريخ به بعد پ ك ك ظاهرا”خود را از ايده ماركسيسم ـ لنينيسم رها ساخته و سياست نزديكي به كشورهاي اروپايي را در پيش مي گيرد. اين سياست اوجالان هم نتيجه مطلوب خود را به بار نياورده و جنگي كه پ ك ك آغاز كرده بود با شدت و ضعف ادامه پيدا مي كند. با تشديد عمليات تروريستي كه پ ك ك از خاك سوريه آن را سازماندهي مي كرد دولت تركيه با اعلان اولتيماتومي دولت سوريه را براي تسليم رهبران پ ك ك و در راس آن عبدالله اوجالان تحت فشارقرار مي دهد. دولت سوريه كه از جدي بودن تركها و حمايت آمريكا از اين اولتيماتوم اطلاع يافته بود راهي به جز تسليم نيافته و سرانجام عذر اوجالان را مي خواهد.

دستگيري رهبر پ ك ك

اوجالان تلاش مي كند تا از كشورهاي مختلف تقاضاي پناهندگي نمايد ولي اين تلاشش نتيجه نداده و عاقبت در سال ۱۳۷۸ در كنيا دستگير شده و براي محاكمه به تركيه آورده مي شود. با وجود اين رهبران پ ك ك تلاشي دوباره را براي سازماندهي خود به ويژه در بخش بازوي نظامي آغاز مي كنند. سازماني كه زماني براي احقاق حقوق ملت كرد به پاخواسته بود از آن پس به اصلي ترين ضايع كننده حقوق اين خلق تبديل گرديد و اوجالان رهايي خود از زندان تركيه را به هدف اصلي پ ك ك تبديل كرده و شعار « بدون اوجالان زندگي هرگز » را به شعار اصلي سازمان تبديل مي كند. بدين ترتيب است كه اوجالان براي تحميل آزادي خود به دولت تركيه فرمان ازسر گيري به اصطلاح مبارزه مسلحانه را درسال ۱۳۸۲ صادر مي كند .

صدور اين فرمان به اختلافات داخلي در رهبريت پ ك ك دامن زده و متعاقب آن عده كثيري از رهبران سازمان از جمله عثمان اوجالان و كاني ييلماز كه براين عقيده اند اوجالان گروگان حكومت تركيه بوده و دستورهاي سازمان امنيتي تركيه را به پ ك ك مي رساند اوايل اوايل تير ماه ۱۳۸۳ از پ ك ك جدا شده و با ايجاد سازمان ميهن پرستان كردستان و با كمك تشكيلات جلال طالباني موقتا اسلحه را زمين گذاشته و براي همكاري با نيروهاي آمريكايي اعلام آمادگي مي نمايند.

آمريكا براي آنكه بتواند « پ .ك .ك » را از اين منجلاب بيرون آورد و در جهت نيل به اهداف ديگرش (از جمله در ايران و سوريه ) از آن استفاده كند به « پ .ك .ك » اطلاع داد از طرف « پ .ك .ك » و رهبر در بندش عبدالله اوجالان رسما” و بدون هيچ قيد و شرطي آتش بس يك جانبه اعلام شود . تا اينكه در تاريخ نهم مهرماه ۱۳۸۵ « مراد كارايلان » از طرف « پ . ك . ك » اين پيام را اعلام نمود . اما اخيرا پ ك ك با تهيه وسايل انفجاري از نوع نظامي و سلاحهاي مدرن كه از عراق بدست آمده تهاجم ناگهاني خود را عليه نيروهاي امنيتي تركيه و غيرنظاميان آن آغاز كرده و حملات خود را كه از جمله شامل بمب گذاري هم شود در داخل تركيه افزايش داده است . اين گروه تنها در سال ۱۳۸۵ اعلام كرد كه نزديك به ۹۰۰ ترك را در تقريبا ۵۰۰ حمله كشته است .

حمايت هاي پنهان آمريكا از پ ك ك

دولت تركيه پس از تشديد تحركات و حملات خونين اخير « پ .ك .ك » به اين كشور تلاش سياسي گسترده اي را در سطح بين المللي و منطقه آغاز كرده و بطور جدي گزينه نظامي براي حل مشكل امنيتي خود را مطرح مي كند. فضاي بحراني منطقه زماني تشديد شد كه پارلمان تركيه با اكثريت قابل توجهي مجوز حمله به پايگاههاي جدايي طلبان كرد تركيه (پ .ك .ك ) را در داخل خاك عراق صادر كرد.

در واقع افزايش حملات (پ .ك .ك ) از شمال عراق به تركيه و عمليات خونين آنان در داخل خاك تركيه موجب تحريك احساسات ملي گرايي و تظاهرات شديد در سراسر تركيه شد و به اين ترتيب دولت آنكارا تحت فشار سنگين داخلي قرار گرفت . در اين وضعيت بيش از ۲۵۰ هزار نظامي تركيه در مرز اين كشور با عراق مستقر شدند و به منظور سركوبي و انهدام پايگاههاي گروه تروريستي پ . ك . ك آماده ورود به شمال عراق بودند. اما تحركات سياسي صورت گرفته از سوي برخي كشورهاي منطقه از جمله جمهوري اسلامي ايران باعث شد آرامش نسبي به منطقه بازگردد.

اكنون كه حل اين معضل در حال پيگيري از مجاري ديپلماتيك است برخي از تحليلگران خود را با اين سوال مواجه مي بينند كه در پس فعاليتهاي گروه تروريستي پ .ك .ك چه كسي قرار دارد و اين سوال كه چگونه گروه پ .ك .ك كه سالها از زمان تشكيل آن مي گذرد اكنون به تشديد فعاليت هاي خود پرداخته و چگونه امكانات عظيمي بدست آورده است و مي تواند به رويارويي جدي با نيروهاي نظامي تركيه اقدام كند.

سلاح آمريكايي در دستان پ ك ك

برخي تحليلگران با توجه به حضور نيروهاي نظامي آمريكا در عراق و مسووليتي كه آنان در حفظ امنيت اين كشور دارند و نيز بسياري متغيرهاي ديگر واشنگتن را عامل تحركات جديد گروه پ .ك .ك مي دانند. از نقطه نظر اين تحليلگران آمريكا به منظور دستيابي به اهداف مختلف در سطح منطقه اي به تقويت و حمايت مالي و لجستيكي از نيروهاي پ .ك .ك پرداخته است . گزارش هاي اوليه بوضوح حكايت از آن دارد كه سلاحهاي در دست نيروهاي پ .ك .ك سلاحهاي جديد آمريكايي است كه بصورت انبوه در اختيار اعضاي اين گروه قرار گرفته است . بر اساس آمار رسمي اعلام شده هزاران قبضه انواع سلاح آمريكايي در اختيار نيروهاي پ .ك .ك قرار دارد كه فقط در درگيري هاي اخير ۱۲۶۰ قبضه از اين سلاحها توسط نيروهاي تركيه از اعضاي گروه پ . ك . ك به دست آمده است .

براساس گزارشهاي منتشر شده « رابرت مولر » رييس اف .بي .آي اعلام كرده كه سازمان تحت امر وي آماده است با تركيه براي يافتن منابعي كه به گروه پ .ك .ك كمك مي كنند همكاري كند. اين اظهارات « مولر » با استهزاي برخي محافل خبري و سياسي مواجه شده است زيرا پنتاگون بيشتر از هر كسي مي داند كه سلاحهاي ساخت آمريكا به كجا گسيل مي شود و در اختيار چه گروههايي قرار مي گيرد ضمن اينكه اگر تحقيقاتي نيز لازم باشد در اين خصوص صورت گيرد بايد از سوي نيروهاي نظامي و اطلاعاتي آمريكا در عراق باشد و نه اف .بي .اي كه مسوول رسيدگي به پرونده هاي داخلي در آمريكا است .

در اين ارتباط « سيمور هرش » خبرنگار آمريكايي طي گزارشي بصراحت اعلام كرد كه اسراييل و آمريكا كمكهاي مالي و ديگر كمكها در اختيار گروه « پژاك » كه كردهاي مسلح مخالف نظام جمهوري اسلامي هستند قرار مي دهند. وي نتيجه گيري مي كند كه اين گروه ارتباط و همكاري نزديكي با ديگر گروهها از جمله پ .ك .ك . دارد و به اين ترتيب به راحتي مي توان گفت پ .ك .ك به گونه اي تحت حمايت آمريكا و با پشتيباني اين كشور فعاليت مي كند.

اهداف واشنگتن از تسليح پ ك ك

عوامل و معادلات سياسي نظامي و اقتصادي حاكم بر منطقه بوضوح حكايت از آن دارد كه منافع واشنگتن در ايجاد بي ثباتي در منطقه است تا از طريق آن بتواند زمينه هاي حضور دايم خود را در منطقه فراهم كند. برقراري هرگونه ثبات در منطقه به معناي خروج نيروهاي آمريكايي است كه اين موضوع در تعارض كامل با خواسته ها و سياستهاي كاخ سفيد است .

آمار اعلام شده از سوي برخي رسانه هاي بين المللي حاكيست از هر ۲۵ سلاحي كه آمريكا در اختيار عراق قراردهد يك قبضه سلاح ناپديد مي شود و مقامات واشنگتن مدعي هستند كه تاكنون امكان رديابي آن وجود نداشته است . بر اساس اعلام واشنگتن از سال ۱۳۸۲ تاكنون ۳۷۰ هزار قبضه سلاح سبك از سوي آمريكا دراختيار دولت عراق گرفته است . واقعيت آن است كه آمريكا به منظور تسلط بيشتر بر منطقه سرگرم فراهم كردن زمينه هاي لازم براي ايجاد جاي پاي نظامي جديد و محكمي در منطقه است و اين استراتژي بويژه پس از حوادث سالهاي اخير در تركيه بشدت از سوي كاخ سفيد پيگيري مي شود. شرايط منطقه اي حكايت از آن دارد كه واشنگتن در حمله به عراق نتوانست آنگونه كه مي خواست به متحد قديمي خود يعني تركيه تكيه كند. از آن زمان مقامات كاخ سفيد همواره به دنبال يافتن آلترناتيوي براي آنكارا در بين متحدان خود هستند. اين نوع نگاه كاخ سفيد بويژه پس از روي كار آمدن اسلام گرايان در تركيه بيش از پيش دنبال شده است . واشنگتن قطعا نگاهي همچون گذشته به آنكارا ندارد.

از سوي ديگر برخي تحليل ها نيز حكايت از آن دارد كه اقدامات اخير واشنگتن در حمايت از پ .ك .ك نوعي هشدار به دولت اسلامگراي تركيه و تحت فشار قرار دادن آنكارا است . به هر روي آمريكايي ها در پي يافتن شريكي مطمئن تر و مكاني امن تر براي پايگاههاي خود در منطقه هستند و براي اين منظور هيچ جايي بهتر از شمال عراق نيست . شاهد اين مدعي آن است كه مقامات پنتاگون از ضرورت جمع آوري پايگاه « اينجرليك » در تركيه و انتقال آن به نقطه مناسب تر سخن به ميان آورده اند.

نشريه « هرالد » چاپ اسكاتلند اخيرا نوشت : وزارت دفاع آمريكا در پي متشنج شدن روابط اين كشور با تركيه به خاطر مصوبه كنگره آمريكا در خصوص كشتار ارامنه توسط دولت عثماني در تلاش براي يافتن جايگزيني براي پايگاه نظامي « اينجرليك » است . پايگاه نظامي اينجرليك مهمترين نقطه تامين تجهيزات نظامي براي سربازان آمريكايي در عراق است و همچنين پنتاگون با استفاده از اين پايگاه با هواپيماهاي بدون سرنشين به جاسوسي از كشورهاي منطقه اقدام مي كند.

روزنامه « زمان » چاپ تركيه نيز از احداث يك پايگاه بزرگ نظامي توسط آمريكا در شمال عراق خبر داد. « زمان » همچنين مدعي شد كه برخي از تجهيزات اينجرليك با خودروهاي بزرگ از طريق مرز زميني « هاپور » تركيه به شهر اربيل در عراق منتقل شده است . با توجه به وضعيت ژئوپولتيك شمال عراق به نظر مي رسد كه واشنگتن طرحهاي خاصي را براي حضور خود در اين منطقه داشته باشد كه طبيعي است اين طرحها مي تواند با منافع و حق حاكميت تركيه در تعارض باشد.

………………… این مقاله سالها قبل نوشته شده است . اما هم اکنون واقعیت آن را در حمایت آشکار آمریکا از این گروه مافیایی و به کارگیری آنها در مسیر اهداف آمریکا و سایر قدرتهای منطقه را مشاهده می کنیم .