ماجرای بر جای ماندگان از غزوهٔ تبوک

ماجرای بر جای ماندگان از غزوهٔ تبوک

ارائه دهنده : عبدالله قندوزی

این جنگ، به خاطر اوضاع و احوال ویژه آن، امتحان بزرگی از سوی خداوند بود که به واسطهٔ آن اهل ایمان از دیگران بازشناخته شدند- همچنانکه سنت خداوند متعال در این گونه موارد است- و خداوند در این‌باره می‌فرماید:

{مَّا كَانَ اللّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى مَا أَنتُمْ عَلَیْهِ حَتَّىَ یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ}[1].

«خداوند هرگز بنا نداشته است که شما را به همان حال که هستید واگذارد، مگر آنکه پلید را از پاک جدا سازید.»

همهٔ آن کسانی که مؤمن راستین بودند به جبههٔ این جنگ سرنوشت‌ساز عزیمت کردند؛ از این‌رو، برجای ماندن از این غزوه، نشانه‌ای برای نفاق شخص به حساب می‌آمد، و هرگاه نزد رسول‌خدا -صلى الله علیه وسلم- سخن از کسانی به میان می‌آمد که از رفتن به جبههٔ جنگ خودداری کرده است، آنحضرت به یارانشان می‌گفتند:

«دعوه! فإن یکن فیه خیر فسیلحقه الله بکم، وإن یکن غیر ذلك فقد أراحکم منه».