رهبریت فرزانه و سیاست شرعی

رهبریت فرزانه و سیاسیت شرعی

ارائه دهنده:ابو عمر کندزی

به قلم :محمد داود مهاجر

همانگونه که شعار امارت اسلامی و خواسته‌اش از ابتدای آمدن به عرصهٔ وجود، ایجاد یک حکومت اسلامی بر مبنای شریعت بوده است و در این زمینه همهٔ تلاش‌های نظامی خود را بدون داشتن کدام توان رزمیِ برابری با توکل به ذات باری تعالی در برابر اشغالگران و حامیانشان شروع کرده است، به‌ همان سان امارت اسلامی تا حالا -بحمد الله- توانسته است در باب سیاست نیز از خود یک روندی موزون و برابر را در چارچوب شریعت به نمایش بگذارد؛ چیزی که سیاست‌مداران و بازی‌گران میدان سیاست را به شگفت آورده است.

به‌همان وزنی که امور نظامی، تربیتی و جهادی امارت اسلامی رو به‌افزایش و رونق بوده است، بخش راهبردی سیاست امارت اسلامی نیز در قسمت خود چون خورشیدی تابان در آسمان سیاست‌ درخشان تابیده است.

مجاهدان امارت اسلامی در باب سیاست با تحمل مشقت‌های سخت و تنگاتنگ گفتگوها مدال برتری، پای‌مردی بر مبادی و اصول شرعی و خستگی ناپذیری را بر رقیبان خود کسب کرده‌اند؛ چنانچه مساعی و کوشش‌های آنان در این باب بر هیچ‌کس پوشیده نبوده و قابل تقدیر است.

آری، گفتگوهای تیم مذاکره کنندهٔ امارت اسلامی در باب پایان اشغال با هیئت‌های آمریکایی، حدود یک‌سال را در بر گرفت و نشست‌های درازمدت و نفس‌گیری را شامل شد که در قالب یازده نشست دایر گردید، و جروبحث‌هایشان چنان فشرده‌ بود که گاهی تا نیمه‌های آخر شب به درازا می‌کشید، و سرانجام نتیجهٔ مطلوب و ملموس آن نیز در پیش رو است و پایان شب‌های تاریک را برای ملت و امت ما نزدیک کرده است. همچنین می‌توان ایجاد فضای کاهش جنگ‌ها را بخشی ابتدایی از حکمت عملی و روش‌های مطلوب آن کش‌مکش‌های خسته‌کنِ آنان نام برد؛ چیزی‌که تمهید کنندهٔ گفتگوها و برنامه‌های بعدی است.

همانگونه که جنگ و فشار نظامی یکی از عناصر اساسی و مهم در سست کردن پایه‌های اشغال به‌حساب می‌آید، به‌همان‌صورت سیاست درست و موزون با میدان جنگ، از عوامل مؤثر در رسیدن به اهداف بلند و پیش‌رو گرفته‌ای است که شب‌ها و روزها، بلکه سال‌ها را برای رسیدن به آن پشت سر گذاشته‌ایم.

رهبران سیاسی امارت اسلامی -خداوند از آنها راضی باشد- بسیار در سطح عالی توانسته‌اند تا میزان سیاست شرعی را به‌صورت متوازن حفظ نمایند و به‌سان بسیاری از نهضت‌هایی نباشند که بعد از برداشت سختیهای جنگ، قتال، هجرت و مقاومت، زمانیکه دروزاهٔ گفتگوها را بازکردند، شکست خوردند و یا از مبادی شرعی گذشتند و نتوانستند تا به اهداف اساسیِ قیام خویش برسند.

جنگ و قتال به تنهایی، بدون داشتن رهبرانی مدبر، سیاست‌مدار و نترس، و بدون در پیش گرفتن سیاستی مشخص و درست و استقامت بر آن، امکانِ پیروزی‌اش بسیار پایین و شاید در حد صفر باشد؛ زیرا جنگ نمودن به تنهایی نمی‌تواند ما را به مطلوب حقیقی ما برساند، مگر با داشتن سیاستی درست و رهبرانی صاحب اندیشه و حکمت. ما باید شکرگذار خداوند مهربانی باشیم که چنین رهبرانی مدبر، صاحب اندیشه و فراست ایمانی را بر ما گماشته است که زیر چتر رهبریت حکیمانهٔ ایشان به بلندای عزت و شکوه داریم قدم می‌زنیم و به مطلوب حقیقی خویش داریم نزدیک می‌شویم.

چه بسا نهضت‌های بزرگ و مقاومی که بنابر نبودن سیاست‌های درست و به‌موقع از جانب رهبران شان، منحرف شدند و یا از صحنهٔ وجود کنار رفته و حذف شدند. شاید جنگجویان سرسختی را در بعضی از کشورهای اسلامی شاهد بوده‌ایم که با شدت تمام رقیبان خود را کوبیدند و شکست دادند؛

اما بنابر نداشتن سیاستی درست و مطابق شریعت، دچار انحراف در امور بعد از جنگ شدند و همهٔ جهان را برعلیه خود شوراندند؛ به‌گونه‌ای که حتی مسلمانان را نیز از خود متنفر ساختند و نتیجتا محکوم به شکست شدند و از هم پاشیدند. پس جنگ و سیاستِ درست هر دو از واجبات ایستادگی در برابر اشغالگران و ایجاد حکومتی بر مبنای شریعت اند، و به مانند دو بال پرواز به بلندای آسمان‌ها می‌مانند. به امید پیروزی و پایان اشغال