حكم كسي كه زير بار حكم شرعي كافر و مرتد نمي رود (199)

                                                    

حكم كسي كه زير بار حكم شرعي كافر و مرتد نمي رود (199)

(برگرفته از کتاب ارزشمند « روابط متقابل اسلام و دین سکولاریسم»)

به قلم : استاد مجاهد ابوحمزه المهاجر هورامی

 

بسم الله  و الحمد لله

اما بعد :

 

• كسي كه آگاهانه  وجود مرتدين را انكار نموده و يا در كافر شدن مرتدين شك كند ، چنين شخصي كافر مي گردد و داخل يكي از نواقض اسلام گشته است .  چون بخشي از حقيقت و ضروریات دین اسلام  كه عبارت است از كفر به طاغوت است را در خود عملي نكرده است .

 به زبان ديگر اينكه : اگر دكتري متخصص با انجام تمام آزمايشات تشخيص داده باشد كه فلاني ايدز يا سل، وبا، مالاريا، طاعون ويا يكي ديگر از بيماريهاي واگير و كشنده را دارد، و شما اين بيماري ها را انكار نموده و يا از اعلام  آن سرپيچي نموده و آن را بپوشاني  چه نتيجه اي به دست مي آيد ؟  اولين نتيجه ي آن اين است كه دكتر متخصص را دروغگو شمرده اي و يا تشخيصش را دست كم گرفته اي و نتيجه ي بعد از آن هم اين است كه زمينه را جهت ابتلا به اين بيماري واگير فراهم نموده و به هر اندازه كه مردم به اين بيماري واگير گرفتار مي شوند تو هم گناهكار و شريك جرم مي گردي . اين جهت سلامت جسم و بدن فرد و افراد جامعه  است .

حالا الله متعال به عنوان عالم ترين و حكيم ترين ذات، مي فرمايد كه فلاني به چنين بيماري خطرناك ايماني و دروني مبتلا گشته است كه واگير هم هست و شما بايد جهت محافظت از ايمان خود و ديگران  اين انسانهاي بيچاره ي فاسد تاريخ گذشته را  شناسايي نموده، و با راستگو شمردن من، اينها را از جامعه ي خود جارو نماييد .  اما كسي بيايد و- نعوذ بالله - بگويد من اين نسخه اي كه الله جهت سلامت ايماني و عقيدتي من و مسلمين ارسال نموده است را قبول ندارم  و يا اينكه از اعلام آشكار آن سرپيچي كرده و آن را بپوشاند؛ در اين صورت چه نتيجه اي  به دست مي آيد ؟

اولين نتيجه ي آن  اين است كه تشخيص الله متعال را قبول نداشته  و آن را دست كم گرفته است ، و به دنبال آن ، با عدم انكار اين بيماري و پوشاندن آن از مردم باعث شيوع آن مي گردد و بدون شك چون ايمان و عقيده مورد حمله ي اين بيماري ويرانگر قرار مي گيرد خود همين شخص هم به آن مبتلا مي گردد، چون جسم يا سالم است يا بيمار و شخص يا مومن به الله است يا مومن به طاغوت و اين دو متناقض نمي توانند با هم باشند . تمام اين كارها جهت محافظت از سلامت ايمان و عقيده ي فرد و جامعه است .

عبدالله أباطين فرموده است : "  فمن قال :إن من أتي بالشهادتين و صلي لا يجوز تكفيره و إن عبد غير الله ، فهو كافر و من شك في كفره فهو كافر لأن قائل هذا القول مكذب لله و لرسوله و اجماع

المسلمين . "[1]

يعني : اگر كسي بگويد : شخصي كه شهادتين آورده و نماز بخواند نبايد تكفير گردد ، هر چند كه از قوانين الله شانه خالي كرده و بنده ي قانون و كسان ديگري غير از الله گردد ؛ در اين صورت ، چنين شخص انكار كننده اي  كافر است و هركسي هم كه در كافر بودن چنين شخصي شك داشته باشد نيز كافر مي گردد . به دليل اينكه صاحب چنين سخني الله و رسولش صلي الله عليه وسلم و اجماع مسلمين را دروغ گو پنداشته است . 

و الملطي كه در سال 377 وفات نموده است مي فرمايد : "  و جميع أهل القبله لا إختلاف بينهم : أن من شك في كافر فهو كافر ، لأن شاك في الكفر لا إيمان له ، لأنه لا يعرف كفرا من الإيمان ، فليس بين الأمه كلها خلاف أن الشاك في الكافر كافر " .  [2]

يعني : آنچه كه تمام أهل قبله بر آن اتفاق داشته و در آن اختلافي ندارند اينكه : هر كسي كه شك داشته باشد در كافر بودن كافري خودش كافر مي گردد ، چون كسي كه در كفر شك داشته باشد ايمان ندارد  و كفر و ايمان را از همديگر جدا نمي كند ؛ به همين دليل در ميان امت اسلامي اختلافي وجود ندارد كه هركسي كه در كافر بودن كافري گمان داشته باشد خودش كافر است .

ابن تيميه مي گويد : " من قال إن تكلم بالشهادتين و لم يؤد الفرائض و لم يجتنب المحارم يدخل الجنه، و لا يعذب أحد منهم بالنار، فهو كافر مرتد يجب أن يستتاب فإن تاب و إلا قتل ."   [3]

يعني هر كسي كه بگويد : كسي كه شهادتين بياورد اما فرايض را انجام ندهد و از چيزيهايي كه حرام گشته اند خود را دور نكند، هيچ يك از آنها با آتش عذاب داده نمي شوند و وارد بهشت مي گردند، چنين شخصي با چنين گفته اي كافر و مرتد مي باشد و بايد از وي درخواست توبه شود و اگر توبه نكرد بايد كشته شود .

 

موضوعات مرتبط: آثار ابوحمزه المهاجر هورامی روشنگران...