درس های مقدماتی/ درس اول: دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟ (۳)

درس های مقدماتی/ درس اول: دین چیست؟ سکولاریست ها از ما چه دینی می خواهند؟ (۳)

با این حال، عده ای از علمای سوء و عوام فریبان سکولار از جملات چند معنائی استفاده می کنند که به راحتی برای شنونده قابل فهم نیستند.

این ها یک معنی را در نظر دارند، شنونده یک معنی دیگری را در نظر دارد که برای قرنها از عقاید و گذشتگانش به وی رسیده است؛ ولی برایش روشن نمی کنند؛ چرا؟ چون به ضررشان است، و هدف هم این است که شنونده را به عنوان یک ابزار برای اهدافی خاص وارد میدان کنند و خرجشان کنند.

در کنار این لغات عمومی، ما شاهد اصطلاحاتی هستیم که حالت تخصصی دارند. این اصطلاحات را یا الله به بندگانش ارائه داده یا ممکن است خود انسان ها متناسب با تخصصی که دارند تولید کرده باشند.

این اصطلاحات تخصصی را معمولاً صنف مخصوصی از انسان ها از آن ها استفاده می کنند، مثلاً بعضی از اصطلاحات را صنف مسلمین استفاده می کنند، بعضی از اصطلاحات را سکولار سوسیالیست ها یا سکولار لیبرال ها و … استفاده می کنند، اما به تدریج در میان مردم مورد استفاده قرار گرفته و حالت عمومیت و فرهنگی به خود می گیرند، هر چند ممکن است همگی معنی دقیق آن را ندانند، یا فرهنگی برداشت خاصی از این اصطلاحات داشته باشد و فرهنگی دیگر برداشت دیگری. مثل:

• – کلمه ی اسلام؛ که در لغت به معنای تسلیم و گردن نهادن، انقیاد، اطاعت از امر و نهی بدون هیچ گونه اعتراض است و در اصطلاح قرآن، در معنی عام آن به دین واحد تمام پیامبران در طول تاریخ گفته می شود و در معنی خاص آن بر شریعت پیامبر خاتم صلی الله علیه و سلم اطلاق می شود.
• -لغت سکولار، که از ریشه ی لاتینى (suecularis) و (sueeculum) به معنای روزگار یا دنیا ریشه می گیرد. اما، امروزه به صورت اصطلاحی درآمده است که به جاى «دنیوى»
• در مقابل «دین آسمانی» به کارمی رود و جایگزینی برای اصطلاح «مشرک» در ادبیات فقهی مسلمین شده است.
• به همین ترتیب ما کلمات دیگری را داریم که در فرهنگ های مختلف از همین اصطلاحات در معانی مختلفی استفاده می شود.

مثل زندگی پس از مرگ یا زندگی بعدی؛ مرگ از لحاظ لغوی یعنی مردن و از بین رفتن جسم و حیات دنیوی و انتقال روح فنا ناپذیر از این زندگی دنیوی به «زندگی دیگر» یا «زندگی بعدی».

این جمله را تقریباً تمام انسان ها غیر از مشتی «دهری» یه به زبان روز مشتی سکولار ماتریالیست و آتئیست پذیرفته اند. اما، در نوع و ماهیت «زندگی دیگر» یا «زندگی بعدی» با هم اختلافات عمیقی دارند. به عنوان مثال:

آیین هندو یا هندوئیسم: براساس این آیین، حیاتِ پس از مرگ و فنا ناپذیری و جاودانگیِ روح را در قالب نظریه ی تناسخ یا تولّد دوباره که وجه مشخّص و مشترک این آیین است عرضه می کند. تناسخ بدین معناست که روح پس از مرگ بدن کنونی، برحسَب اعمال گذشته ی خود در یکی از چهار قالب جدید یا جمادات، یا نباتات، یا حیوانات یا انسان ها حلول می کند. یعنی جسم از قالبی در یکی از این چهار قالب می رود. و این گردونه و این دوران تناسخ و تولدهای مکرر تا زمان رسیدن به موکشَه یعنی «رهایی» که مرتبه ی روحانی کمال محض است، همواره در این دنیا ادامه دارد. در این صورت، با این که آن ها می گویند زندگی پس از مرگ، اما به جهان آخرت باور ندارند.

آئین بودیسم نیز به زندگی پس از مرگ و روح اعتقاد دارد اما، در همان قالب تناسخ و «دونادونی» که علی الهی ها و یزیدی ها و مشابهین آن به آن اعتقاد دارند. این ها مثل هندوها معتقد به بقای روح دراین جهان اند، آن هم در کالبدهای گوناگون تا این که به همان «رهائی» یا نیروانا می رسد. این ها هم به جهان آخرت باور ندارند.

حالا باید زمانی که یک سکولار یزیدی،علوی یا علی اللهی حزب سکولار و ناسیوسیال سوسیالیست کارگران اوجالان می گوید «شهیدنامرن» یعنی شهید نمی میرد، بفهمیم منظور او از گفتن این جمله و واژه ی «شهید» چیست؟ بدون شک منظور او نمی تواند شهید موردنظر اسلام باشد، در اسلام «شهید» در عالیترین درجات شهداء: یعنی شخص با خونش شاهدی می دهد که اسلام و قانون شریعت الله بهتر از تمام قوانین و برنامه های دیگر است؛ اما، این ناسیوسیال سوسیالیست

– یا همان به تعبیر عوام نازیسم که حزب کارگران اوجالان آن را ترویج می دهد- معتقد است که با خونش دارد شاهدی می دهد که قوانین شیطان و سکولاریسم، برتر و بهتر از قوانین شریعت الله است؛ دو تعریف کاملاً متضاد از شهید.

+ نوشته شده در یکشنبه ۱۴۰۲/۰۵/۱۵ ساعت 6:24 توسط روشنگر  |