بازگشت به شوری و امت در فهم صحیح مساله ی تکثر در مقابل تفــــرق (۲)

بازگشت به شوری و امت در فهم صحیح مساله ی تکثر در مقابل تفــــرق (۲)

ارائه دهنده: سید نورالدین بخاری

اعضای شوری با کنار هم قرار دادن نظرات متکثر خود در کنار هم و مقایسه آن ها با یک معیار ثابت، بهترین نظر را انتخاب می کنند و در صورت هم ارزش بودن چند نظر، گزینش بین آن چند نظر بر اساس تعداد طرفداران آن نظریه ها صورت می گیرد. در این حالت خاص نظریه با طرفداران بیشتر به عنوان رای شوری شناخته می شود. بنابراین در این شوری معیار گزینش کیفی است و در صورت هم کیفیت بودن نظرات برتر، معیار گزینش از بین آن چند نظر کمی خواهد شد. بدیهی است در این حالت بقیه اعضای شوری به راحتی نظر گزینش شده را می پذیرند زیرا اگر رای آنها طبق معیار کیفی حذف شده باشد به نادرست بودن نظر خود پی برده اند و به راحتی نظر بهتر را می پذیرند و اگر رای آنها طبق معیار کمی حذف شده باشد نظر آن ها نتوانسته نظر هم کیفیت خود را کنار بزند (و بالعکس) و تنها دلیل گزینش نظر دیگر تعداد طرفداران آن خواهد بود که در این صورت پذیرش رای اکثریت و هم ارزش با نظر خود بسیار ساده خواهد بود.

از طرفی این شوری متشکل از نخبگان جامعه است و خصلت تحمل نظرات مخالف در آن ها قوی می باشد. منظور از نخبگان جامعه دانایان «علوم انسانی» دارای تخصص و تعهد است. تخصص افراد در شناخت دو مطلب می باشد: یکی شناخت آن معیار ثابت و مشترک که نظرات مختلف با آن سنجیده می شود و سعی در اجرای آن در جامعه و حل مشکلات جامعه از طریق آن است و دیگری شناخت جامعه روز و مسائل و مشکلات مربوط به آن جامعه است زیرا در نهایت قانون مصوبه شوری در همان جامعه اجرا خواهد شد و سعی در مداوای دردهای آن جامعه است.

شرایط لازم برای درمان یک جامعه مشابه همان شرایط برای درمان یک فرد است. یک پزشک نیز باید متخصص و متعهد باشد. تخصص او نیز در شناخت دو چیز است: یکی داروهایی که با آن یک فرد را مداوا می کند و دیگری شناخت جسم آن فرد و بیماری او. جامعه بیمار همانند آن فرد بیمار است. علمای انسانی همانند آن پزشک و داروی آن جامعه آن برنامه و معیاری است که در آن جامعه به وسیله شوری اجرا می شود. به علت اینکه در آن جامعه شوری منتخب مردم تمام قدرت را در دست دارد یگر تعدد قوا وجود نخواهد داشت و دیگر در آن جامعه تفرق وجود نخواهد داشت.

غیر از شوری با مشخصات فوق الذکر هیچ راه دیگری برای ایجاد «وحدت همه جانبه» در جامعه همزمان با به رسمیت شناختن تکثر نظرات (در مقیاس اعلای آن) وجود ندارد. اسلام برای اداره جامعه از چنین ساختاری استفاده می کند.

+ نوشته شده در شنبه ۱۴۰۱/۰۶/۲۶ ساعت 22:13 توسط روشنگر  |